Hoe dan ook, je mag nooit opgeven!

Dat is wat velen van ons meekrijgen, vanuit de opvoeding, school, werk en sociale contacten. Maar wat als niet-opgeven alleen maar zorgt voor pijn, verdriet en teleurstelling en wat als je niet het beoogde doel haalt? Wat zou opgeven je dan kunnen opleveren?

Wat! Opgeven; jij hebt lef!

Ja, ik heb het echt over opgeven*. Opgeven om te stoppen met jezelf maar te blijven teleurstellen, pijn te doen, boos en gefrustreerd te maken. Want dat is wat je blijft doen. Het klinkt een beetje als de omgekeerde wereld en druist misschien tegen principes van velen in. Maar soms moet je doen wat je voor jezelf beter vindt en niet met wat de buitenwereld beter voor je vindt. 

Opgeven staat per definitie voor falen, dat doen losers, of mensen die geen ‘ruggengraat’ hebben. Het niet-opgeven staat voor dapperheid, lef hebben, volhouders, mensen met een lange adem. Hoe ze het hebben volgehouden en wat dit voor een offers heeft opgeleverd, dat is even van minder belang, het is het resultaat dat telt.

Is dat het waard?

En die offers kunnen enorm groot zijn, behalve tijd in uren, gaat het ten koste van ontspanning, gezin, sport, energie etc. Je sociale deel kan volledig wegvallen. Alles staat in het teken van het behalen van je doelen; een studie, een promotie, een vaardigheid, een boek schrijven, professioneel sporter worden noem het maar op.  Wat voor de één een gemakkelijk doel is, kan voor de ander een onmogelijke taak zijn. Vaak door de buitenwereld opgelegd en waar je graag aan wil voldoen, omdat je wil laten zien dat je het kan en misschien ook om te voldoen aan die opgelegde eisen. Om geaccepteerd te worden of omdat je dan met rust gelaten wordt? Een ander offer is wat het op emotioneel vlak met je kan doen; verminderd zelfvertrouwen, stress, burn-out, stemmingswisselingen, black-outs, angsten, agressie, frustratie of onrust. Je voelt je een emotioneel en ongelukkig mens. Is dat het waard?

Je hebt er van geleerd

En wat als een doel halverwege niet meer bij je past of echt onbereikbaar blijkt en je naar jezelf kijkt en inderdaad dat emotionele mens ziet? Is dan opgeven echt voor losers? Of ben je dan pas echt eerlijk tegen jezelf? Alles wat je tot nu toe hebt bereikt en gedaan is zeker niet voor niets geweest. Het was echt geen verloren tijd. Het zijn lessen waardoor je bent gegroeid, waardoor je jezelf weer een stukje beter hebt leren kennen. Opgeven is geen mislukking, maar een levensles. 

Geloof mij; doorzetten en volhouden is prima en prijzenswaardig, maar durven en kunnen opgeven omdat het niet gaat, je het echt niet kan en/of de offers te groot zijn ten opzichte van het resultaat is dat veel dapperder en getuigt het van zelfinzicht en kracht. Als jij de verantwoording voor jezelf kan nemen, omdat je voelt en weet wat beter is voor je; dan is opgeven in dit geval niet verliezen maar winnen en verder kijken naar nieuwe mogelijkheden. Want die zijn er volop!

*In mijn blog gaat het om opgeven. Het opgeven van die situaties waarin je zelf gestelde doelen (of vaak vanuit invloed door je omgeving) wilt halen, die uiteindelijk onhaalbaar blijken, niet meer bij je passen of je ongelukkig maken. Bijvoorbeeld voor een studie, een baan of in relaties. Dit kunnen kleine en grote doelen zijn. 

Herken jij jezelf hierin? Voelt iets als een loden last op je rug en wil je het liefst opgeven? Het is goed om eens met iemand erover te praten. Praat met een vriendin of collega waar je vertrouwen in hebt. Wil je er wel eens over praten maar niet met een bekende? Neem dan contact met mij op en laten we samen er eens over hebben.

 Neem contact met mij op

Of bel of whatsapp mij op 06-37118980