O nee, daar is weer het ‘moet’ gevoel!
Aan het einde van de vakantie begint het vaak wat te kriebelen; komt het ‘moet’ gevoel weer naar boven. Terug in de sleur of twijfels of je je werk nog wel leuk vindt. De wekker die je elke ochtend weer wakker maakt en jij die puffend aan je dag begint. Waar is je energie gebleven?In je vakantie had je zulke mooie plannen gemaakt voor de toekomst en hoe je nu eindelijk die ene situatie op het werk of in je relatie ging aanpakken. Waar is die doortastendheid gebleven? Hoe kan je die nou toch realiseren? Hoe moet je het aanpakken en waar haal je de tijd vandaan?
Of viel de vakantie je toch wat tegen? De voorpret was leuk en je had je er zo op verheugd. Echter op vakantie heb je je mateloos geïrriteerd; aan jezelf, je partner, je kinderen, aan onbekenden. Je gedachten waren alleen maar bezig met wat er niet goed gaat en waar je steeds tegen aanloopt. Het maakt je helemaal gek. Je krijgt het gevoel dat het helemaal geen zin meer heeft om op vakantie te gaan, want je komt gebroken en gestrest ervan terug. Stel je teveel eisen aan jezelf en/of je omgeving of zijn je verwachtingen niet realistisch.
Misschien ga je nog op vakantie en kijk je juist daar tegen op? Blijf je liever de hele dag in je bed, omdat je weet dat het toch niet leuk wordt. Je wilt niet meer teleurgesteld worden. Wat kan je tegen die nare gedachten doen, je wilt juist genieten!
Twijfel en vragen?
Deze twijfels en vragen komen vaak naar boven rondom een vrije periode zoals een zomervakantie. Het is vaak niet zo dat het zomaar oppopt, maar door de alledaagse praktijk wordt je teveel afgeleid waardoor het sluimert in je hoofd. Deze gedachten worden vaak versterkt doordat er een korte verandering in de normale situatie plaatsvind. Je bent langer vrij, gaat misschien op vakantie in een andere omgeving en je bent vaker met je partner, gezin of vrienden samen. Het moeten aanpassen en later weer wennen aan de normale situatie. De verschillen die je opmerkt, dat kan goed of juist vervelend voelen. Je gaat twijfelen aan hoe het nu verder moet, terwijl je misschien daarvoor nooit bewust over de situatie hebt getwijfeld. Aan de andere kant herken je het misschien wel, omdat dit gevoel je altijd raakt of overvalt als er tijdelijk iets veranderd in je leven.
Dus weer een doemvakantie of een droomvakantie?
Natuurlijk kan je voor de veilige weg kiezen. Je gaat door zoals je het altijd hebt gedaan. Je voorspelt, je verwacht en stelt eisen en verhip: het gebeurt allemaal precies zoals je had gedacht. Met als resultaat teleurstelling, frustratie, verdriet en alle andere negatieve emoties. Vervolgens neem je je slachtoffer rol aan en dan voel je je nog vervelender. Gelukkig had je je hierop voorbereid en word je daar in ieder geval niet in teleurgesteld. Hier kan je wel weer even op teren tot je volgende doemvakantie....
Is dat echt wat je wilt? Gewoon zo doorgaan en dus geen plezier hebben in die vrije momenten? Als jouw antwoord ja is, dan vraag ik mij af waarom je dit leest. En ik hoop dat dit komt omdat jouw ja niet echt een keiharde ja is. Als jouw antwoord nee is, dan begrijp ik dat je het heel spannend vindt om er een verandering in aan te brengen. Want dat is wel wat er moet gebeuren als je in dit geval een droomvakantie wilt. Een ander kan dit gevoel niet voor jou veranderen, ondanks dat zij misschien medeschuldig zijn aan hoe jij je voelt. Je zal het zelf moeten doen. De verandering vind in jou plaats en dat betekent niet dat je opeens een ander persoon moet worden. Het gaat om je mindset; je manier van denken. Maar het gaat ook om een stukje gedrag dat daar weer uit voortkomt.
Voorbeeldje: Je zit in de achtertuin te lezen, maar eigenlijk ben je er niet helemaal bij. Je kinderen zitten binnen achter de PS en je wilt liever iets met ze ondernemen. Als je ze dat vraagt, geven ze geen antwoord want ze zijn midden in een spelletje bezig. Ach, zijn je gedachten, wat had ik dan ook willen gaan doen? De middag gaat zo voorbij en je hoort de kinderen binnen kibbelen. Je irriteert je mateloos, want jij moet zo weer het eten klaar gaan maken, terwijl zij niets hebben gedaan. Tijdens het avondeten vraagt je partner hoe jullie dag was en jij reageert nogal sarcastisch want je zit vol frustratie. En dat ligt niet aan jezelf maar juist aan je kinderen, want zij willen niets doen. Gevolg; iedereen geïrriteerd, zinloze discussies en een dag vol frustratie.
Wat had je kunnen doen? Komen er bij jou al allemaal tips op die je aan deze vrouw/man zou willen geven? Bij mij wel en binnen alle momenten van deze situatie. Hier gaat het om manier van denken en je gedrag. Dit is een voorbeeld terwijl je thuis bent, maar kan ook voorkomen op het strand, in een restaurant, in de winkel en op je werk.
